(ur. 1938 w Warszawie, zm. 1985 tamże), pisarz, antyutopista, jeden z najbardziej znanych polskich twórców literatury science fiction. Autor fantastyki naukowej, prekursor fantastyki socjologicznej w Polsce.
Absolwent fizyki na Uniwersytecie Warszawskim. Przez wiele lat pracował w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej. Specjalizował się w fizyce jądrowej. Na początku lat 80. był współzałożycielem komisji zakładkowej NSZZ "Solidarność" i aktywnym członkiem ZAIKS-u. Zdecydowanie sprzeciwiał się łamaniu praw autorskich. Napisał wiele artykułów, broszur i książek popularnonaukowych.
Jako autor fantastyki zadebiutował opowiadaniem “Tau Wieloryba” (1961) na łamach pisma “Młody Technik”. Jest również autorem około 50 innych opowiadań utrzymanych w klasycznej konwencji science fiction. Jego prawdziwym osiągnięciem była jednak seria późniejszych powieści socjologiczno-politycznych. Jako pierwsza w 1980 została wydana książka “Cylinder van Troffa”.
W swoich powieściach analizował funkcjonowanie społeczeństw totalitarnych, posługując się często aluzją do współczesnej mu rzeczywistości politycznej. Dowodził niemożliwości stworzenia społeczności doskonałej poprzez odgórne narzucenie obowiązujących reguł. W jego najpopularniejszej powieści “Limes inferior” (1982) przedstawił Ziemię będąca pod stałym nadzorem “Wielkiego Brata”, której obca cywilizacja narzuciła “jedynie słuszny” system. W “Paradyzji” (1984) natomiast zbudował obraz idealnego społeczeństwa, w którym władze łamią prawa człowieka.
Jego twórczość stanowiła inspirację dla młodszego pokolenia twórców fantasy oraz zapoczątkowała nurt fantastyki socjologicznej (M. Parowski, M. Oramus, A. Krzepkowski). Jego utwory przełożono na wiele języków (m.in. białoruski, bułgarski, czeski, esperanto, niemiecki).
Obok licznych nagród, które pisarz otrzymał (m.in. nagroda Ministra Kultury i Sztuki za “Cylinder van Troffa”, Złota Sepulka za “Wyjście z cienia”), pośmiertnie przyznano mu również Nagrodę Fandomu Polskiego SFINKS za powieść “Paradyzja”. Od 1986 nagroda ta nazwana została jego imieniem. Od tego czasu tradycyjnie wręcza ją Jadwiga Zajdel, wdowa po pisarzu.
