(ur. 1889 we Florencji, zm. 1977 w Nowym Jorku), niemiecki filozof i teolog katolicki.
Dorastał we Florencji, w ześwieczczonej rodzinie protestanckiej razem ze starszym rodzeństwem. Pasjonował się sztuką, szczególnie literaturą i muzyką. Był zdolnym uczniem, jednak od najmłodszych lat ważniejsza była dla niego sfera życia osobistego i duchowego.
W 1912 obronił rozprawę doktorską "Natura działania moralnego", na okładce której Edmund Husserl, promotor, zanotował: "wspaniała praca".
Dwa lata później razem z żoną, Margarete Gretchen Denk, nawrócił się na katolicyzm. Od tego czasu aż do śmierci codziennie przyjmował Komunię Świętą. Pod wpływem Hildebranda ponad stu jego przyjaciół i znajomych zostało katolikami.
Po wybuchu I wojny światowej pracował w jednostce Czerwonego Krzyża jako asystent lekarza, a pod jej koniec, w 1918, został zaciągnięty do armii. Po niedługim czasie wrócił do Monachium, żeby obronić pracę habilitacyjną ("Moralność i poznanie wartości etycznych"). Po tym wydarzeniu dołączył do kadry uniwersytetu monachijskiego.
Radykalnie występował przeciw nazizmowi i komunizmowi. Gdy w 1933 Hitler doszedł do władzy, wraz z żoną i synem Franzem uciekli do Wiednia. Tam założył i redagował antynazistowski tygodnik "Der Christliche Stndestaat", za co został w trybie zaocznym skazany przez nazistów na śmierć.
W roku 1935 wykładał na Uniwersytecie Wiedeńskim, ale z powodu złego traktowania przez nazistowskich profesorów i studentów był to dla niego trudny okres. Gdy w 1938 Hitler zajął Austrię, Hildebrand ponownie został zmuszony do ucieczki. Spędził jedenaście miesięcy na uchodźstwie w Szwajcarii, Francji, Portugalii, Brazylii i Nowym Jorku.
Był pierwszym katolickim myślicielem, który publicznie bronił encykliki Pawła VI "Humanae vitae" przed bardzo nieprzychylną opinią prasy.
W 1960 przeszedł na emeryturę i resztę życia poświęcił pracy naukowej. Jest autorem kilkudziesięciu książek, napisanych po angielsku i po niemiecku. Niektóre z nich zostały przetłumaczone na język polski. Wśród nich są: "Serce. Rozważania o uczuciowości ludzkiej i uczuciowości Boga-Człowieka" (1985; The Heart: an Analysis of Human and Divine Affectivity, 1977), "Spustoszona winnica" (2006; The Devastated Vineyard, 1973), "Koń Trojański w Mieście Boga" (2000; The Trojan Horse in the City of God: The Catholic Crisis Explained, 1967), "Co to jest filozofia" (2000; What is Philosophy? 1973).
Był jednym z założycieli towarzystwa tradycjonalistów katolickich Una Voce America. Zmarł po długiej walce z chorobą.
Był dwukrotnie żonaty. Po śmierci pierwszej żony, Margaret Denck, poślublił Alice von Hildebrand.
