Friedrich August von Hayek (ur. 1899 w Wiedniu, zm. 1992 we Fryburgu Bryzgowijskim), ekonomista, filozof polityki, prawnik, politolog.
Brał udział w I wojnie światowej, podczas której walczył jako żołnierz armii austro-węgierskiej. Po zwolnieniu ze służby zdecydował się rozpocząć karierę akademicką. Studiował prawo, ekonomię, psychologię i politologię na Uniwersytecie Wiedeńskim, gdzie w pierwszej połowie lat dwudziestych obronił dwa doktoraty: z prawa i politologii.
Był doradcą rządu austriackiego w kwestiach związanych z Traktatem Wersalskim, później pracował w Austriackim Instytucie Badań nad Cyklami Koniunkturalnymi. Niedługo potem został również nauczycielem akademickim w London School of Economics. W roku 1938 przyjął obywatelstwo brytyjskie, a sześć lat później został członkiem Akademii Brytyjskiej. W 1947 założył Towarzystwo Mont Pelerin i został jego przewodniczącym.
Po wojnie był profesorem uniwersytetów w Chicago, we Fryburgu Bryzgowijskim oraz Salzburgu. Został doktorem honoris causa uniwersytetów w Tokio oraz Salzburgu. W roku 1974 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie ekonomii, zaś w 1984, na polecenie premier Margaret Thatcher, otrzymał z rąk królowej Elżbiety II Order of the Companions of Honour.
Największym dziełem von Hayeka jest "Konstytucja wolności"(1960), uznawana za jedną z najwybitniejszych prac z dziedziny filozofii polityki. Autor omawia w niej sformułowaną przez siebie teorię neoliberalizmu. Centralne miejsce zajmuje w niej problem wolności indywidualnej, pojmowanej jako niezależność albo brak przymusu. Ekonomista łączy wolność osobistą z funkcjonowaniem gospodarki opartej na wolnej konkurencji. Kontynuował tradycje tzw. austriackiej szkoły w ekonomii, współtworząc jednocześnie tzw. nową szkołę wiedeńską. Był przeciwnikiem ingerencji państwa w gospodarkę.
