(ur. 1932 w Nijkerk, zm. 1996 w Hilversum), ksiądz katolicki, z pochodzenia Holender, autor wielu cieszących się popularnością książek z dziedziny duchowości.
Wcześnie wybrał drogę powołania. Szybko też otrzymał odpowiednie przygotowanie. W 1957 został mianowany księdzem diecezjalnym i podjął studia z psychologii na Katolickim Uniwersytecie w Nijmegen. W 1964 przeniósł się do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował przez prawie 20 lat jako profesor w Menninger Foundation Clinic.
Był profesorem Uniwersytetu w Notre Dame oraz Dvinity School przy uniwersytetach Yale i Harward. Przez kilka miesięcy pracował razem z ojcami trapistami w prowincji Genesee, a później z ubogimi w Peru.
W 1985 przyłączył się do wspólnoty Arka w Trosly, jednej z ponad 100 wspólnot założonych przez Jeana Vianiera, których celem jest wspólne mieszkanie i pomoc osobom z niepełnosprawnością umysłową. Rok później założył jedną z takich wspólnot w Kanadzie (Daybreak, k. Toronto). Zmarł nagle w Holandii. Jego ciało zostało spalone i przechowywane jest na cmentarzu w Ontario.
Jest autorem ponad 40 książek z dziedziny życia duchowego, które cieszą się zainteresowaniem zarówno wśród katolików, jak i protestantów. Wynik ankiety przeprowadzonej przez czasopismo “Christian Century” w 2003 pokazuje, że jest najczęściej czytanym autorem katolickim.
Głównymi tematami, jakie poruszał w swoich książkach były zmagania z depresją i próby jej pogodzenia z wiarą chrześcijańską, miłość i przebaczenie jako akty bezwarunkowe w życiu człowieka. Był też zaangażowany w szerzenie idei pokoju. Zdecydowanie sprzeciwiał się wojnie w Wietnamie i budowie oraz użyciu broni nuklearnej.
Został laureatem nagrody Tomasa Mertona (1985) oraz norweskiej Emmauspraisen (2002).
