(ur. 1925 w w Chemillé-sur-Dême), francuski pisarz, podróżnik, zwolennik systemu monarchistycznego.
Syn przedsiębiorcy fabrycznego. W młodości uczęszczał do prywatnych szkół katolickich: szkoły Saint Jean de Passy w Paryżu, Instytutu Sainte Marie d'Antony oraz Szkoły Roches in Verneuil-sur-Avre.
Przez 20 lat dużo podróżował po świecie, zbierając informacje na temat zagrożonych przez rozwój cywilizacyjny populacji. W latach 1950–1952 przewodniczył samochodowej wyprawie Ziemia Ognista–Alaska, a w 1954 francuskiej ekspedycji badawczej do kraju Inków.
W 1981 jego powieść “Ja, Antoine z Tounens, król Patagonii” (Moi, Antoine de Tounens, roi de Patagonie) została wyróżniona literacką nagrodą Akademii Francuskiej Grand Prix du Roman.
Tradycyjny katolicki światopogląd autora stanowi silną inspirację dla jego twórczości, w której pokazuje zazwyczaj upadek systemu komunistycznego i liberalizmu oraz reaktywację katolickiej monarchii.
Raspail jest monarchistą. Uważa, że obecny system rządów, eliminując króla, odrzucił Boga, zepchnął Go na margines życia osobistego obywateli. Według pisarza, bycie w dzisiejszej rzeczywistości rojalistą, to nie tyle dążenie do ustanowienia króla, ile sprzeciwianie się dechrystianizacji współczesnego świata. To także konkretna dyspozycja moralna oraz szacunek dla ciągłości tradycji Francji, będącej niegdyś ostoją katolicyzmu. Rojalistyczne poglądy pisarza są także formą obrony arystokratyzmu, będącego niejako sprzeciwem wobec zatracania się indywidualności jednostek w masie społecznej.
Od wielu lat organizuje we Francji obchody upamiętniające śmierć króla Ludwika XVI, które skupiają konserwatywną cześć społeczeństwa.
W swojej twórczości dotyka przede wszystkim wątków związanych z historią swego kraju. Jego książki charakteryzują się zaskakującą i przewrotną fabułą oraz pointą, która skłania do refleksji nad kwestiami, które dotąd wydawały się proste i oczywiste.
Wśród nich na uwagę zasługują m.in. takie tytuły jak: “Pierścień rybaka” (L'Anneau du pêcheur, 1995), “Siedmiu jeźdźców” (Sept cavaliers quittèrent la ville au crépuscule par la porte de l'Ouest qui n'était plus gardée, 1993), “Obóz świętych” (Le Camp des saints, 1973), “Sire” (Sire, 1990) czy “Król zza morza” (Le Roi au-delà de la mer, 2000).
