(ur. 1941 w Sassuolo, k. Modeny), włoski dziennikarz i publicysta katolicki, pisarz.
Urodził się w rodzinie, w której dominowały poglądy antyklerykalne. Jego ojciec brał udział w II wojnie światowej. Po wojnie całą rodziną przeprowadzili się do Turynu, gdzie jego ojciec podjął pracę w Italgas, w czasie, kiedy prezesem firmy był Alfredo Frassati, ojciec błogosławionego Pier Giorgio Frassatiego.
Uczęszczał do gimnazjum i liceum klasycznego D’Azeglio w Turynie. W 1965 ukończył studia na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Turyńskiego pracą z zakresu historii Włoch. Kilka miesięcy wcześniej, w lipcu 1964 po intensywnej lekturze Ewangelii oraz pism Blaise Pascala przeżył głębokie nawrócenie i przyjął katolicyzm. Z tego powodu w 1966 i 1967 uczestniczył w kursach Instytutu Chrystologicznego dla Świeckich w Asyżu. Tam poznał Rossanę Brichietti, z którą w 1996 zawarł związek małżeński.
W 1968 wrócił do Turynu i zaczął działać w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Edytorów. Podjął również współpracę z różnymi gazetami i czasopismami kulturalnymi. Zaczął również pracę nad swoimi książkami.
Był dziennikarzem m.in. dziennika “La Stampa” oraz “Stampa Sera”. Znany jest z wywiadów-rzek, które przeprowadził z Janem Pawłem II (“Przekroczyć próg nadziei”, 1994) oraz z kard. Józefem Ratzingerem (“Raport o stanie wiary”, 1984).
Jest autorem cieszących się dużą popularnością książek dotyczących m.in. źródeł chrześcijaństwa, osoby Jezusa Chrystusa czy Opus Dei (“Ipotesti su Gesú”, 1976: wyd. pol. Opinie o Jezusie, 1994; “Patì sotto Ponzio Pilato?”, 1992: wyd. pol. Umęczon pod Ponckim Piłatem? Badania nad męką i śmiercią Jezusa, 1996; “Opus Dei. Un'indagine” 1993: wyd. pol.Śledztwo w sprawie Opus Dei, 2006; “Vivaio”: wyd. pol. Czarne karty Kościoła, 1998; “Dicono che è risorto” 2001: wyd. pol. Mówią, że zmartwychwstał; “Ipotesti su Maria. Fatti, indizi, enigmi” 2007: wyd. pol. Opinie o Maryi. Fakty, poszlaki, tajemnice, 2007; “Perché credo”, 2008: wyd. pol. Dlaczego wierzę. Życie jako dowód wiary, 2009).
