właśc. Władimir Rezun (ur. 1947 w Barabaszu, Kraj Nadmorski w ZSRR), pisarz rosyjskiego pochodzenia.
W młodości był oficerem armii sowieckiej i sowieckiego wywiadu wojskowego GRU (Gławnoje Razwiedywatielnoje Uprawlenije). W 1968 brał udział w ataku wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację. W latach 1970–1974 odbył szkolenie w Wojskowej Akademii Dyplomatycznej w Moskwie. Później przez 4 lata był pracownikiem GRU w rezydenturze genewskiej.
W 1978 uciekł do Wielkiej Brytanii. W swej ojczyźnie został skazany zaocznie na karę śmierci przez Kolegium Wojskowe Sądu Najwyższego ZSRR. Wyrok ten nie został anulowany pomimo rozpadu Związku Radzieckiego i zmiany ustroju w państwie.
Autor wielu powieści, w których opisuje również swoje doświadczenia i wspomnienia z okresu pracy w wywiadzie. Na szczególną uwagę zasługują “Wyzwoliciele” (pierwsza napisana przez niego książką po ucieczce z kraju), “Lodołamacz” (1987, analiza roli Sowieckiej Rosji w wywołaniu II wojny światowej), “GRU. Radziecki wywiad wojskowy” (1994), “Klęska” (2008), “Kontrola” (1995), “Wybór” (1997), „Ostatnia defilada” (2009), „Cień zwycięstwa” (2002), „Cofam wypowiedziane słowa” (2005), „Akwarium” (1985, powieść, która stała się inspiracją do nakręcenia filmu fabularnego o tym samym tytule i serialu telewizyjnego zatytułowanego “Akwarium, czyli samotność szpiega”).
