Epoka Jana Pawła II. Zrozumieć niezwykły pontyfikat

Rok 1978. Świat po rewolcie politycznej, obyczajowej i intelektualnej; Kościół po Soborze Watykańskim II, pomiędzy ekspansją postępowych radykałów i oporem konserwatywnych ekstremistów. W takim Kościele i w takim świecie pojawia się papież Jan Paweł II. Jego pontyfikat, rozpoczęty od słów nie lękajcie się , bez wahania można nazwać niezwykłym i jednym z największych w dwutysiącletniej historii Kościoła.

Książka Macieja Zięby OP, syntetyczna, przystępnie a zarazem kompetentnie napisana, pozwala ogarnąć i lepiej zrozumieć czas i dzieło Jana Pawła II. Patrząc na ten pontyfikat z pewnego już dystansu i w perspektywicznym skrócie, możemy wraz z autorem dostrzec, jak wiele papieskich dokonań trzeba nazwać epokowymi, a całe minione ćwierćwiecze Epoką Jana Pawła II.

Było późne popołudnie 16 października 1978 roku. Siedziałem w mieszkaniu Stanisława Barańczaka i rozmawialiśmy o mizernej kondycji tego świata, o gnijącej gierkowskiej "małej stabilizacji", o braku perspektyw dla demokratycznej opozycji (.). Na pożegnanie Staszek dał mi (.) tomik swoich bardzo ponurych w tonacji wierszy zatytułowany Sztuczne oddychanie. Bibliofilski rarytas. Bardzo obawiałem się, że go mogę utracić, bo zawsze po wizycie u Staszka na dworcu "zwijała" mnie i niekiedy rewidowała milicja. Tym razem się udało - spisali mnie i puścili bez rewizji. Dopiero w pustym przedziale ukradkiem przeczytałem dedykację: "Maćkowi Ziębie, z nadzieją, że może wkrótce nasze oddychanie w PRL-u będzie trochę bardziej naturalne". Nie wiedziałem jeszcze, że w chwili gdy czytałem te słowa, proroctwo Staszka już się wypełniło, że właśnie o tej porze kolegium kardynalskie na 264. następcę św. Piotra wybrało arcybiskupa Krakowa kard. Karola Wojtyłę. Nie wiedziałem również, ale podobnie nie spodziewały się tego miliardy ludzi na naszej planecie, że rozpoczęła się nowa epoka - dla Polski, dla Kościoła, dla świata (ze Wstępu).