Gramatyka życia duchowego. Seria: Biblioteka Ojców Kościoła

Droga do Boga zaczyna się od pragnienia. Izaak nie wspomina o jakimś szczególnym wezwaniu Boga. Bóg wzywa wszystkich. To człowiek zaczyna pragnąć, aby całe swoje życie poświęcić tylko na poszukiwanie Boga.

To pragnienie nie wynika ze strachu przed potępieniem. Mnich chce już w tym życiu jak najszybciej osiągnąć to, co czeka i tak wszystkich, ale dopiero potem, w przyszłym świecie. Mnich chce już tutaj oczyścić się i oglądać Boga w Jego wspaniałości.

Tym, co po ludzku pociąga do podjęcia takiego życia, jest świadectwo "starców" - pustelników, którzy osiągnęli doskonałość, czyli już oglądają Boga.

Musiało to być niezwykle wymowne świadectwo. Zresztą, opisując doświadczenie Boga Izaak chętnie sięga do słownictwa zmysłowego: rozkosz, słodycz, upojenie...

Izaak z Niniwy, znany także jako Izaak Syryjczyk, urodził się w początkach siódmego wieku nad Zatoką Perską, na terenie dzisiejszego Kataru. W okresie między rokiem 676 a 680 został wybrany biskupem Niniwy, ale wytrwał w pełnieniu tego urzędu tylko pięć miesięcy.

Z kilkoma uczniami prowadził życie eremickie na wschód od rzeki Tygrys, w okolicach, które dzisiaj znajdują się na pograniczu Iraku i Iranu. Ostatnie lata swego długiego życia spędził w klasztorze założonym przez Rabbana Shabura, jednego z wielkich mnichów kościoła wschodniosyryjskiego. Nie sposób dzisiaj dokładnie zlokalizować miejsca tego klasztoru, a więc i grobu Izaaka.