Historia zakonu krzyżackiego. Seria: Biblioteka historii Kościoła

Autor, profesor mediewista na uniwersytecie w Bochum, przedstawia w swojej książce dzieje zakonu krzyżackiego od momentu jego powstania z Ziemi Świętej w r. 1190 jako wspólnoty powołanej do opieki nad chorymi, kalekami, pielgrzymami, aż do momentu pierwszej wojnie światowej, kiedy to przekształcił się w zakon duchowny, istniejący po dziś dzień.

Zakon, podniesiony w 1198 roku do rangi zakonu rycerskiego (jak templariusze i joanici), szybko wzrasta w siłę, podbijając w Palestynie poszczególne kraje, twierdze i państewka; następnie zdobył uznanie i tereny w rejonie Morza Śródziemnego, pozyskał ziemie w Rzeszy Niemieckiej, a przede wszystkim w Prusach i w Inflantach - gdzie stworzył silne państwo zakonne, potęgę w rejonie Morza Bałtyckiego, liczącą się w Europie siłę polityczną i wojskową.

Autor wymienia bardzo dokładnie etapy wzrostu terytorialnego zakonu, omawia jego Regułę, strukturę organizacyjną i społeczną, specyficzne warunki panujące w poszczególnych rejonach, zwłaszcza w Prusach i Inflantach, stosunki z sąsiadującymi państwami (np. z Polską) i stosunek do narodów sobie podporządkowanych (np. Prusów, Litwinów, Łotyszów); sporo miejsca poświęca rozwojowi gospodarczemu i społecznemu. Równocześnie mówi o zmianach, jakie zachodziły w samym zakonie, w jego obrazie w oczach Europy Zachodniej.

Początek XV w. Przyniósł Zakonowi duże straty terytorialne i jego pozycja straciła na znaczeniu. Ostateczny cios zadała Krzyżakom Reformacja, która doprowadziła większość głównych ośrodków do sekularyzacji. (od redaktora)