Kantyczka dla Leibowitza

"Kantyczka dla Leibowitza", uznawana za jedno z największych osiągnięć literatury SF, powstała pod koniec lat 50. XX wieku. W roku 1961 Walter M. Miller, jako jej autor, otrzymał słynną nagrodę Hugo "za najlepszą powieść".

Oto po wojnie nuklearnej jej nieliczne ocalałe ofiary zwracają się przeciwko tym, których uznają za sprawców zagłady: uczonym i technikom. Świat pogrąża się w szaleństwie, chaosie i zniszczeniu. Znowu nastają "wieki ciemne".. Jedynie w ukrytym na pustyni klasztorze świętego Leibowitza mnisi starają się uchronić umysłowy i duchowy dorobek pokoleń. Kiedyś jednak i oni będą musieli stanąć oko w oko z realiami oszalałego z rozpaczy świata...

Powieść Waltera M. Millera, napisana w szczytowym okresie "zimnej wojny", zadaje ważkie pytania: o sens ludzkiego życia, o jego poszanowanie, o tajemnicę osobistego rozwoju. Jest równocześnie medytacją nad cyklami historii i nad rolą Kościoła, który nie tylko pielęgnował zewnętrzny ryt i tradycję, ale także przechował bezcenne zbawcze prawdy dawnej wiedzy i wiary.