Kazania adwentowe i bożonarodzeniowe

Zrządzenie opatrzności sprawia, że w otoczeniu naszym pojawiają się od czasu do czasu ludzie nadzwyczajni. Promieniujący szczególnym blaskiem dobroci, wzbogaceni żarliwością serca, obdarzeni mądrością jasnej, pogodnej myśli. Stają wśród nas jako znaki powołania ku życiu w Prawdzie.

Rozpoznajemy ich niezwykłość w naturalnej prostocie, z jaką idą ku każdemu potrzebującemu człowiekowi, w radosnej pogodzie jaśniejącej we wszystkim, co czynią, w roztropnej mądrości zawierzenia każdej sprawy Temu, który czuwa nad nami. Idą przez świat, dzieląc się z każdym napotkanym w swej drodze bogactwem darów, jakie Bóg złożył w ich ręce. Takim człowiekiem, Sługą Bożym, był ks. Mieczysław Brzozowski. Dziękujemy Panu, że go na naszej drodze postawił.

Ks. Mieczysław Brzozowski urodził się we Lwowie 31 października 1933 r. jako syn Antoniego i Antoniny. W 1946 r. cała rodzina przenosi się do Jeleniej Góry. Tu ukończył liceum ogólnokształcące, a następnie rozpoczął formację w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie.

1 lipca 1956 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Piotra Kałwy. Podejmuje studia teologiczne na KUL, których zwieńczeniem jest najpierw tytuł doktora, a w roku 1981 doktora habilitowanego. Obejmuje kierownictwo katedry homiletyki w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. Był rektorem kościoła M.B. Zwycięskiej, w którym w czasie rodzenia się Solidarności tworzył prężny ośrodek duszpasterstwa świata pracy. W 1982 r. zostaje mianowany rektorem Wyższego Seminarium Duchownego w Lublinie, którą to funkcję pełnił aż do nagłej śmierci 29 listopada 1991 r.