Krzywda i przebaczenie

O doznanej krzywdzie, szczególnie tej z dzieciństwa i okresu dojrzewania, nie można łatwo zapomnieć. Uproszczone rady dawane osobom skrzywdzonym, "nie myśl już o tym", "nie wracaj do tego", "zapomnij", są bardzo krótkowzroczne, choć stanowią wyraz życzliwości i pragnienia przyniesienia ludziom ulgi. Często są jednak raczej przeszkodą niż pomocą w dochodzeniu do większej dojrzałości.

Jeżeli bowiem doznana krzywda (zwłaszcza głęboka i dotkliwa) nie zostanie uleczona, "przepracowana", "przekroczona", łatwo może stać się źródłem krzywdy innych. Człowiek skrzywdzony, który nie zintegruje doznanego cierpienia, ryzykuje, że sam, w sposób niemal bezwiedny i nieświadomy, stanie się krzywdzicielem.

Większa część tekstów publikowanych w niniejszej książce to referaty wygłoszone podczas dorocznego spotkania ojców duchownych seminariów diecezjalnych i zakonnych, jakie odbyło się latem 1996 roku w Gdańsku. Temat krzywdy i przebaczenia podjęto w tej publikacji zarówno od strony psychologii, teologii, jak i praktyki wychowania seminaryjnego.