Kuchnia dobrego Boga czyli o świętych, świętach i świętowaniu

Napisana stylem przyprawionym pikantnym dowcipem, delikatesowym i upojnym, ta wyborna książka łaskocze podniebienie. Natomiast ostatni rozdział – rarytas! – sprawia, że ślinka cieknie do ust, kiedy czyta się nieopublikowane dotąd przepisy na biskupią sztukę mięsa w rosole sąsiadującą z sercem na świętego Walentego i... pieluszkami Jezuska.

Dlaczego tylu jest mnichów widocznych na opakowaniach serów i tylu świętych związanych z winnicami? Tyle opactw produkuje piwo, tylu zakonników wytwarza zbawienne eliksiry? Skąd tylu zakrystianów (francuskie ciastko zawijane) jezuitów (trójkątne nadziewane ciastko francuskie) u cukiernika? To dobrze, że tak jest, ponieważ picie i jedzenie od zawsze były blisko powiązane z sacrum.

Łącząc tradycję religijną z tradycją regionalnych przysmaków, autorki opowiadają o „świętych” smakołykach, odwołując się do dokumentów historycznych, ludowych legend i pikantnych anegdot, które zbierały z nieukrywaną radością.

W ten sposób rysują nam obrazy pouczającego życia kanonika Kir i eremity o imieniu Emilian, nieprawdopodobny los małża świętego Jakuba i Jezusa z Morteau, legendę o daktylu i o piotroszu, jak również historię pochodzenia niezwykłego ciasta w kształcie polana drzewa (bûche de Noël), jaja wielkanocnego lub bobu na Trzech Króli.