Niewyczerpana historia ognistego proroka. Cykl Eliasza i Elizeusza w komentarzu duchowo-mistycznym

Eliasz był prorokiem jak ogień, o słowie potężnym, które zamykało i otwierało niebo. Starożytni Żydzi wierzyli, że posiada on klucze do bram niebios, przez które wpuszcza modlitwy, by przedstawić je Bogu. Jest on zatem człowiekiem, który zna siłę modlitwy, jej potęgę, jej skuteczność i splata z modlitw koronę chwały dla Najwyższego. Jemu to również Bóg powierza tajemnice.

Według tradycji żydowskiej pojawia się on jako wysłannik dostojnego Raziela, jednego z wielkich aniołów, by odsłonić człowiekowi misterium czasu. W życiu duchowym doświadczenie czasu, rozumianego zwłaszcza jako dar Boga, jest jednym z podstawowych elementów. Eliasz pojawia się jako swego rodzaju "przewodnik", który swoją mądrością, przenikliwością poucza o znaczeniu, o głębi, o wadze tego, co przeżywamy.

Eliasz, człowiek, który i nam towarzyszy i prowadzi po duchowych drogach, pojawia się w życiu Izraela nagle, przychodzi jako ktoś dojrzały. Nie znamy ani jego dzieciństwa, ani młodości. Podobnie było z eremitami na Karmelu. W XIII wieku pojawia się w życiu Kościoła dojrzała wspólnota, której początku nie znamy i prosi Kościół o zatwierdzenie stylu życia, jakim żyje już od dawna. Dlatego potrzeba odwołać się do tego początku, by Eliasz ofiarował nam dojrzałe spojrzenie, by pozyskać towarzystwo proroka, który będzie miał dla nas czas i będzie wymadlał nam światło.