Praesidium fidei. Dziewictwo Maryi w debacie apologetycznej Ojców Kościoła IV wieku. Seria: Studia Antiquitatis Christianae. Series Nova 20

Od samego początku chrześcijaństwa pojawiały się herezje. Niejednokrotnie były one wynikiem asymilacji wierzeń innych religii (judaizm) lub prądów duchowo-myślowych (gnoza). Pojawiające się interpretacje heterodoksyjne dotyczyły najczęściej osoby Jezusa Chrystus oraz relacji między osobami Trójcy Świętej. Stosowana hermeneutyka w interpretacji Objawienia wiązała się z ryzykiem przeakcentowania prawd wiary lub ujmowania ich zbyt jednostronnie. Niewłaściwe rozumienie stawało się podstawą do wyrażania błędnych opinii pisemnie lub ustnie, co w konsekwencji implikowało zagrożenie dla czystości wyznawanej wiary. 

Niniejsza rozprawa, uwzględniając wymogi metodologiczne Urzędu Nauczycielskiego Kościoła, odznacza się pewnym novum. Polega ono na charakterystyce doktryn heterodoksyjnych na podstawie świadectwa pism Ojców. Do czasów współczesnych zasadniczo nie przetrwały pisma heretyckie, stąd najważniejszym źródłem ich poznania są traktaty polemiczne Ojców Kościoła. Dzięki takiemu zabiegowi stało się możliwe ujęcie rozwoju nie tylko nauczania prawowiernego, ale również poznanie błędnych twierdzeń i klimatu prowadzonych dysput teologicznych. Twierdzenia zawarte w badanych źródłach, ubogacone o zdobycze aktualnych badań nad starożytnymi herezjami, pozwoliły odczytać zasadnicze przesłanie nauk, które okazywały się błędne i niebezpieczne dla wiary chrześcijańskiej.