Ucho w opałach, czyli tajemnicze porwanie w Dolinie Kaczeńców

Drogi Czytelniku. Ta książka, to coś więcej niż powieść przygodowa. To w rzeczywistości opowieść o spełnionych marzeniach. Przeprowadziłem się z rodziną do Gdyni w 2002 roku, otrzymując etat w Teatrze Muzycznym. Byłem głodny sukcesu – i bardzo zapracowany. Stopniowo zacząłem oddalać się od mojej rodziny, nie mając zwyczajnie czasu na zabawy z dziećmi ani na kolacje z żoną – aktor kończy pracę o 22.00. Od wielu już lat miałem mocne przekonanie, że czuwa nade mną bardzo określona Opatrzność. I w tym momencie, kiedy nawet nie wiedziałem, jak bardzo tego potrzebowała moja rodzina, Opatrzność zabrała głos. Coraz mocniej docierało do mnie, że mój czas pracy w teatrze się skończył. Praca nie cieszyła mnie, a zarobki były tak skromne, że nawet nie było co myśleć o spełnieniu naszego wielkiego marzenia, jakim był domek w lesie. Zaczęły się moje kłopoty ze zdrowiem – traciłem głos. Dla aktora to dość słaba wiadomość. Przekonany, że taka jest właśnie wola Opatrzności, zrezygnowałem z pracy na etacie. I od razu zobaczyłem dwa efekty: po pierwsze miałem dużo czasu dla dzieci i dla żony. Po drugie... zacząłem dużo więcej zarabiać!!! Opatrzność nie zostawiła mnie na lodzie i postarała się o nową, lepiej płatną pracę, w której mogłem sam decydować, kiedy i ile czasu mam pracować. Zaczęliśmy budować wymarzony dom w lesie. I tak zaczęła się rodzić ta książka.

Zawsze jadąc na działkę z dziećmi, wymyślałem po drodze różne historie. Oczywiście z Piotrkiem i Miriam w rolach głównych. Obydwoje nie mogli się doczekać kolejnej jazdy samochodem, bo byli ciekawi, co też dzisiaj przydarzy im się za przygoda. Z czasem te opowieści zacząłem spisywać. Najlepsze w tej książce jest to, że bardzo dużo jej wątków to najczystsza prawda. Naprawdę mieszkamy w drewnianym domu, który wygląda jak na ilustracjach. Naprawdę jest tu domek na drzewie, w którym latem czytamy różne książki, a czasem nocujemy. Wszystko to w prezencie od... Opatrzności.

Piotrek i Miriam, choć już nieco starsi, rzeczywiście są tacy jak w książce. Piotrek wobec dzikich zwierząt jest odważny aż do przesady. Miriam jest niezwykle pomysłowa i zaradna – potrafi w wielu sytuacjach znaleźć zaskakujące wyjście. Moja żona, będąc terapeutką, pomaga wielu ludziom, z czego jestem bardzo dumny. A ja? Ja opowiadam historie. O moich dzieciach. O Małgosi, mojej żonie. Ale przede wszystkim – o Opatrzności. Sam i z zespołem Kanaan, który założyłem, tak jak umiem: słowem, czynem, śpiewem i grą na instrumentach – zapraszam, zachęcam, przekonuję, że warto tejże Opatrzności poddać swoje życie. A wtedy już Opatrzność się postara, aby stało się ono WIELKĄ PRZYGODĄ. Moje już się stało. A Ty, drogi Czytelniku? Dałeś się przekonać?

LIST OD AUTORA