Uzdrowienie modlitwą różańcową

Celem konferencji "Uzdrowienie modlitwą różańcową" jest ukazanie różańca na nowo odkrytego w jego historyczno-liturgicznym procesie powstawania, ochrony wiary poszczególnych ludzi i narodów przed wszelkimi zagrożeniami, jak i uzdrowieniem - wypraszanych za pomocą różańca przez Uzdrowicielkę chorych - Matkę Różańca Świętego - Niepokalaną.

W XIII w. różaniec (łac. rosarium) był używany do celów świeckich. Dopiero od XV w. rosarium oznacza "Ogród różany", związany z ogrodem rajskim aż po symbol dziewiczości Matki Bożej.

Wieńcami różanymi zdobiono głowy jako stały element stroju zarówno u kobiet, jak i u mężczyzn. Później wieńce wprowadzono w sferę kultu maryjnego jako oplatającego statuę Maryi.

Różaniec jest "modlitwą Kościoła do Maryi i z Maryją". W historii Kościoła stał się instrumentem obrony wiary katolickiej przed herezją. Leon X jako jeden z pierwszych papieży zaaprobował tę modlitwę. Natomiast zwycięstwo chrześcijańskiej floty pod Lepanto w 1571 roku nad islamską potęgą zadecydowało, że Pius V wprowadził do roku kościelnego osobne święto ku czci różańca. W ten sposób powstało październikowe święto różańcowe.

Jan Paweł II dodał do odmawianych przez wieki trzech części misteria lucis - tajemnice światła. W ten sposób różaniec nabrał nowego blasku światła. Różaniec jest sprawdzoną metodą kontemplacyjną Zachodu, tak jak chrześcijański Wschód posiada "modlitwę Jezusową". Jest jakby streszczeniem Ewangelii o wymiarze chrystologicznym.