(ur. 1927 w Turynie, zm. 2012 w Gallarte), włoski ksiądz katolicki, jezuita, arcybiskup Mediolanu (1979–2002), kardynał, biblista i egzegeta, ze względu na swoją działalność ekumeniczną znany powszechnie jako “kardynał dialogu”.
W 1944 wstąpił do zakonu jezuitów. Naukę rozpoczął w nowicjacie w Cuneo, następnie studiował teologię w Gallarate i Chieri. Doktorat z teologii obronił na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie. Został również doktorem egzegezy Pisma Świętego w Papieskim Instytucie Biblijnym.
W 1952 przyjął święcenia kapłańskie. Przez wiele lat wykładał oraz pełnił funkcje dziekana i rektora w Papieskim Instytucie Biblijnym. W 1962 złożył wieczyste śluby zakonne. W 1978 został mianowany rektorem Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego.
Był również profesorem Wydziału Teologicznego w Chieri oraz jedynym reprezentantem katolicyzmu w Komitecie Ekumenicznym pracującym nad grecką edycją Nowego Testamentu. W 1978 głosił rekolekcje wielkopostne w Watykanie.
W grudniu 1979 został mianowany arcybiskupem Mediolanu. W lutym 1983 Jan Paweł II wyniósł do godności kardynalskiej.
Wielokrotnie brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów. Wziął również udział w IV Konferencji Generalnej Episkopatów Latynoamerykańskich w Santo Domingo (Dominikana, 1992). W latach 1987–1993 pełnił funkcję przewodniczącego Rady Konferencji Episkopatów Europy. Był specjalnym wysłannikiem papieża Jana Pawła II na obchody 100-lecia ewangelizacji Zambii (1991) oraz 900-lecia śmierci założyciela zakonu kartuzów – św. Brunona (2001).
Chętnie współpracował z mediami. Odważnie poruszał trudne tematy dialogu chrześcijaństwa ze światem laickim. W latach 90. sławna stała się jego wymiana poglądów z włoskim pisarzem Umberto Eco i innymi myślicielami, opublikowana w Polsce pod tytułem “W co wierzy ten, kto nie wierzy?”.
Doktor honoris causa Papieskiego Uniwersytetu Salezjańskiego w Rzymie (1989). W 2000 został uhonorowany Nagrodą Księcia Asturii w dziedzinie nauk społecznych oraz mianowany członkiem honorowym Papieskiej Akademii Nauk. Po osiągnięciu wieku emerytalnego w 2002 zrezygnował z rządów archidiecezją mediolańską. Następnie przeniósł się do Ziemi Świętej, do domu zakonnego jezuitów w Jerozolimie. Ze względu na postępującą chorobę Parkinsona, musiał jednak powrócić do Włoch. Umarł we śnie w sierpniu 2012 w Gallarate.
Brał udział w Konklawe zwołanym w 2005 po śmierci Jana Pawła II. Napisał wiele o biblii, teologii oraz duchowych aspektach religii.
